Spiritualiteit, een modewoord of een stuk diepgang? Toen ik me voor het eerst ging verdiepen wat spiritualiteit nu daadwerkelijk is, liep ik rond in een doolhof van mensen die zeggen en schrijven spiritueel te zijn en daar hun ideeën op loslaten als zijnde dé waarheid. Plots leek iedereen spiritueel en mij bekruipt dan het gevoel dat het een modewoord is geworden. Toen ik aan dat fenomeen voorbij was, bleek spiritualiteit voor mij aardser dan ik voor mogelijk had gehouden. Ik deel mijn kijk op spiritualiteit én een oefening om nog meer in het 'nu' te leven.
Spiritualiteit komt van het Latijnse ‘spiritualitas’ en wordt gekoppeld aan de geest, in de meest brede zin van het woord. Het wordt echter op verschillende manier uitgelegd, want de een koppelt het aan religie of geloof en weer iemand anders legt de link naar het bovennatuurlijke. Linksom of rechtsom heeft het iets ongrijpbaars en dat vinden veel mensen lastig. Immers, alles moet tastbaar en bij voorkeur in een hokje te plaatsen zijn. Dat is lekker duidelijk, toch?
Mijn ervaring is dat de veel mensen het niet kunnen pakken en dus terzijde schuiven óf het interessant vinden en daarom uitspreken spiritueel te zijn. Daar krijg ik ter plekke uitslag van en heb dan de neiging het een modewoord te noemen. Maar ik weet inmiddels ook dat spiritualiteit gewoon een manier is, hoe je bewust en meer in het nu, in het leven staat. Dit is een heel aards proces, maar wel een die je als mens wat op kan leveren.
Dit proces kreeg begin deze eeuw steeds meer vorm en kreeg zelfs een naam ‘mindfulness’.
Niet of minder in de toekomst leven, wat we in het westen nogal gewend zijn. Meer het ‘nu’ omarmen en ervaren hoe je je nu voelt, wat je nu ervaart en hoe je je nu van binnen voelt. Meditatie kan daarbij helpen en ook dat is niet zo moeilijk als het lijkt. Bij dit proces pak je lichaam en geest samen beet en dat is een mooi begin.
Een heel eenvoudige oefening heeft mij geholpen toen ik op Curaçao woonde. Ik had momenten dat ik me daar leeg en een beetje verloren voelde en ging dan op het terras in de wind zitten. Concentreerde me op een stukje strand of groen langs voorbij stromend water. Zo heb ik ook ontdekt dat water voor mij essentieel is en ik eigenlijk mijn hele leven al in de buurt van water leef. Ogen sluiten, rugzakje met allerlei spullen om en een goed plekje in gedachten zoeken. Als je ontspannen zit pak je het rugzakje en open je. Dan blijken er allerlei doosjes in te zitten en die ga je één voor één openen. Kijk maar wat eruit komt en bedenk wat voor betekenis het heeft. Weet je het niet, dan is dat ook oké. Kijk maar wat je er mee doet. Bij mij waaide en sjaal weg of liet ik het doosje met inhoud op het water wegdrijven. Net zolang tot het rugzakje leeg is. Dan rek je je lekker uit en doe je de ogen open.
Door dit te doen, bleken stukjes uit het verleden een plek te krijgen en het maakte me lichter in het hoofd. Nu ik weer in Nederland woon en opnieuw bij een rivier woon, doe ik dat proces nog wel eens als ik me zwaar of wat neerslachtig voel. Het geeft me een ruimer besef van wie ik ben, waar ik voor sta in het leven en hoe ik mijn rol in het leven ten volle kan benutten. Een dergelijk proces kan iedereen weer wat anders opleveren, maar het levert sowieso diepgang op. Dat is mijn vorm van spiritualiteit.
Boekentip: Kracht van het nu
Commentaires